Potrzeby społeczne w zakresie walki z chorobami nowotworowymi.
Rak to słowo, które zawsze przeraża, ale u kobiet rak piersi budzi zazwyczaj szczególnie dużo obaw. Spowodowane jest to emocjonalnym znaczeniem piersi kobiecych oraz strachem przed leczeniem, które może prowadzić do okaleczającego zabiegu odjęcia piersi. Najczęściej stanowi to przyczynę zwlekania z udaniem się do lekarza w razie wystąpienia objawów oraz wielu dodatkowych napięć podczas oczekiwania na rozpoznanie i w czasie leczenia.
Jednak warto podkreślić, nie każdy ze stwierdzonych guzów piersi ma charakter złośliwy, większość są to zmiany łagodne i niegroźne. Nie każda kobieta, u której postawione zostanie rozpoznanie raka piersi musi być poddana zabiegowi odjęcia piersi. Pomimo, że rak piersi zaliczany jest do najpoważniejszych nowotworów, zachorowanie nie musi kończyć się śmiercią. Wczesne rozpoznanie i natychmiastowe wdrożenie leczenia umożliwia przeżycie ponad 80% chorych. Na świecie rak gruczołu piersiowego jest najczęstszym nowotworem u kobiet. W Polsce stanowi ok. 20% rozpoznań wszystkich nowotworów złośliwych u kobiet, co oznacza, że co 14 Polce grozi zachorowanie na raka piersi. Nie udało się dokładnie stwierdzić jednoznacznych przyczyn powstawania raka piersi. Dane epidemiologiczne wskazują na szereg czynników środowiskowych i genetycznych, które współdziałając ze sobą w pewnych niekorzystnych warunkach mogą doprowadzić do rozwoju raka.
Przy braku jednoznacznie zdefiniowanych czynników ryzyka szczególną rolę odgrywa profilaktyka mająca na celu uchwycenie rozwoju raka jak w najwcześniejszym stadium. Samobadanie piersi oraz profilaktyczne badanie mammograficzne są najskuteczniejszymi metodami diagnostycznymi w wykrywaniu wczesnych postaci raka piersi. Jednak ze względu na fakt, że nie każde ognisko znalezione w piersi jest rakiem, szczególnie istotna jest konsultacja lekarza onkologa, mająca na celu weryfikację wstępnego rozpoznania. Badania dodatkowe takie jak: USG i rezonans magnetyczny mają pomóc w sprecyzowaniu diagnostyki, jednak także te metody nie zawsze są rozstrzygające w postawieniu ostatecznego rozpoznania. W niektórych przypadkach konieczne jest pobranie komórek lub materiału tkankowego z guza do badania patomorfologicznego. Biopsje cienkoigłowe są najmniej inwazyjne, jednak ilość materiału komórkowego nie zawsze jest wystarczająca, dlatego czasem trzeba sięgnąć po grubszą igłę i wykonać biopsję wycinkową gruboigłową, która wymaga już znieczulenia miejscowego. W sytuacji gdy konieczne jest pobranie naprawdę dużej ilości materiału lub nawet usunięcie guzka wykonywana jest biopsja mammotomiczna pod kontrolą mammografii lub USG. W niektórych przypadkach nawet biopsja nie jest w stanie postawić rozstrzygającego rozpoznanie, dlatego wówczas chirurg przeprowadza zabieg operacyjny z usunięciem całej zmiany po wcześniejszym jej oznakowaniu igłą z „kotwiczką”.
W sytuacji gdy postawione zostanie rozpoznanie raka piersi, nie oznacza to wyroku śmierci dla kobiety. Lekarze onkolodzy dysponują całym arsenałem leczniczym, które ma najczęściej charakter wieloetapowy. Postępowanie lecznicze jest dobierane w zależności od zaawansowania choroby, stąd u niektórych kobiet przeprowadzany jest zabieg operacyjny, u innych wybieramy leczenie przedoperacyjne. W zależności od oceny lekarza wybieramy różne sposoby przeprowadzenia operacji począwszy od zabiegu szerokiego usunięcia guza, poprzez kwadrantektomie, po niewątpliwie okaleczające operacje amputacji piersi w różnych jej modyfikacjach z usunięciem węzłów chłonnych pachy. Przedoperacyjne leczenie systemowe oznacza wdrożenie chemioterapii lub hormonoterapii w zależności od histopatologicznej budowy guza. Niestety leczenie raka piersi jest wieloetapowym procesem leczniczym i przeprowadzenie zabiegu chirurgicznego nie oznacza zakończenia terapii. Kolejny raz analizowany jest stopień zaawansowania choroby i w zależności od jego wyniku oraz ogólnego stanu zdrowia wybierana jest strategia leczenia uzupełniającego, na które składa się:
RADIOTERAPIA
CHEMIOTERAPIA
HORMONOTERAPIA
TERAPIA CELOWANA
W trakcie trwania terapii staramy się zapewnić leczonej kobiecie komfort psychiczny i fizyczny, ponieważ dobry stan zdrowia psychicznego i fizycznego jest istotny dla długotrwałych efektów terapii. Dlatego dbamy o należytą sprawność fizyczną kobiet dzięki zapewnieniu opieki fizjoterapeutów. Kobiety są wspierane również poprzez zespoły wsparcia duchowego w skład których wchodzą między innymi kapelani szpitalni i psychologowie, a także stowarzyszenie amazonek, którego członkinie dzielą się swoimi doświadczeniami z przebiegu choroby. Jeśli zaawansowanie choroby jest na tyle poważne, że żadna z oferowanych terapii jest nieskuteczna, chorej proponujemy leczenie paliatywne, mające na celu przedłużenie życia oraz poprawienie komfortu chorej.
"W naszym szpitalu dobro pacjenta jest największą wartością.
Tu uzyskasz fachową pomoc, usłyszysz dobre słowo, poczujesz ciepło serc.
Będziemy z Tobą w zdrowiu i w chorobie."
Rafał Muchacki
Senator RP
Przewodniczący Senackiej Komisji Zdrowia