Biopsja gruboigłowa wspomagana próżnią (biopsja mammotomiczna)
Celem biopsji jest pobranie jak największej ilości materiału tkankowego z guza piersi w sytuacji gdy zwykła biopsja gruboigłowa okazała się nieskuteczna

1. Cel biopsji mammotomicznej
Celem biopsji jest pobranie jak największej ilości materiału tkankowego z guza piersi w sytuacji gdy zwykła biopsja gruboigłowa okazała się nieskuteczna. O ile w biopsji gruboigłowej ilość usuwanej tkanki nie przekracza 30 mg, w biopsji wspomaganej próżnią może osiągnąć 100 i więcej mgram. Jest to tak duża ilość tkanki, że w przypadku guzków łagodnych, których wielkość nie przekracza 20 mm, możliwe jest usunięcie guzka w całości. Należy podkreślić, że takie zastosowanie biopsji jest dopuszczalne, wyłącznie dla guzków łagodnych. Daje dobry efekt kosmetyczny (brak blizny) i coraz częściej jest wybierana przez kobiety jako metoda alternatywna do zabiegu chirurgicznego. Jednak w przypadku profilaktyki raka piersi biopsja gruboigłowa wspomagana próżnią jest stosowana wyłącznie jako metoda diagnostyczna w wykrywaniu wczesnego raka piersi.

2. Przygotowanie
Ponieważ zabieg ma charakter inwazyjny, wykonujemy go w warunkach szpitalnych lub w sali zabiegowej w przychodni specjalistycznej. Pacjentka nie musi być na czczo. Przed wykonaniem zabiegu badamy parametry krzepnięcia, najlepiej tego samego dnia rano. Ważne jest aby odstawić przed zabiegiem leki przeciwkrzepliwe po konsultacji z lekarzem prowadzącym. Koniecznie należy zgłosić lekarzowi uczulenie na środki znieczulające.

3. Sposób wykonania
Biopsję gruboigłową wspomaganą próżnią wykonuje się pod kontrolą ultrasonografu lub stereotaksji.

W przypadku badania pod kontrolą ultrasonografu należy rozebrać się do pasa, a następnie ułożyć na wznak na kozetce. Po dezynfekcji skóry, pod kontrolą ultrasonografu wprowadza się za pomocą cienkiej igły podskórnie i wokół guza środek znieczulający - Lignokainę. Następnie wykonuje się niewielkie nacięcie skóry, które ułatwia wprowadzenie igły biopsyjnej 10 G (ok. 4,5 mm). Całość badania jest praktycznie niebolesna, najbardziej nieprzyjemnym momentem jest podanie znieczulenia. Sama zasada pobierania fragmentów tkanek jest zbliżona do biopsji gruboigłowej, jednak podłączony próżnociąg wciąga większą ilość tkanki, dlatego badanie jest bardziej wydajne.

Następnie lekarz pobiera fragmenty tkankowe, które dzięki próżnociągowi są odsysane do pojemnika.

W przypadku biopsji wykonywanej pod kontrolą stereotaksji pacjentka leży na brzuchu na specjalnie przeznaczonym do tego stole biopsyjnym. Przez otwór w stole wprowadzana jest pierś, następuje jej unieruchomienie, a następnie dzięki urządzeniu uciskającemu oraz specjalnej stacji roboczej określane jest położenie ogniska patologicznego w piersi.

Kobieta leży komfortowo na brzuchu, jest cały czas w kontakcie z lekarzem, zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym i jest praktycznie niebolesny.

Pobrane fragmenty tkankowe przekazywane są do zakładu patomorfologii, gdzie lekarz ustala ostateczne rozpoznanie.

4. Powikłania
Najczęstszym powikłaniem jest krwiak, który czasem może być dość rozległy, jednak po leczeniu zachowawczym znika w ciągu tygodnia, w przypadku większego krwawienia może utrzymać się nawet ponad miesiąc, w miejscu po biopsji przez kilka miesięcy może być wyczuwalne zgrubienie. Bardzo rzadko zdarza się stan zapalny piersi. Ze względu na fakt, że podczas biopsji mammotomicznej stosuje się grubszą igłę, ryzyko powikłań jest większe niż podczas biopsji gruboigłowej.

Jest absolutnie błędnym stwierdzenie, jakoby biopsja mogła przyspieszyć rozwój choroby nowotworowej.

Piotr Zdunek
Specjalista radiolog